Thursday, January 31, 2008

bir insani son kez gulumsetmek

Odaya girer girmez gozume carpan ilk ayrinti: Havada asili ters durmus bir sise, sivi dolu. Icinden hava kabaciklari yukari dogru yukseliyor. Onun altinda ise hava dolu ince uzun bir tup. Su damlaciklari ustunden asagi dogru dusuyor. Kendilerince bir simetri yakalamislar gorevlerini tamamlamaya calisiyorlar. Ardindan bir insanin hafizasindan kolayca silemeyecegi bir an: cok yakininizdan, icinizden olan bir insanin artik son gunlerini yasiyor olduguna inandiginiz an. Artik agzindan cikan her kelimenin hic unutulmayacagini anladiginiz an.. ve o yukarda ters duran o simetrinin onu hayatta tutan sey olduguna inandiginiz an...

Belki de cevredeki insanlarin sukunetine bir anlam veremediginiz an!? Insani hayatta kilan en onemli ozelligi ne de olsa: uyum saglamak. ve sonradan her insan gibi ruhsuzlasma ve sukunete erme donemi.. Insan farkina varmayacaktir ama olmeden once goze yansiyan bir film karesidir bu belki de. Ve en anlamli ve en aci gecelerden biri daha yeni baslar.

Uzerinde pek cok sekil gorunen bir ekran var. Yukarida bir sayi, altinda baska bir sayi gorunuyor. Butun gece gozumu ayiramiyorum. Ustteki sayi altakinin 3 kati mi yoksa 4 kati mi diye kendimi kandiriyorum cocukkenki gibi. Ote yandan aci bir goruntuyle beraber acili cagrilara kulak veriyorum. Kazanmis oldugum ruhsuzlugumla ayakta kalmayi basariyorum. Yukardaki simetrinin isleyip islemedigini kontrol ediyorum. Saatlerdir baktigim sayilarin aslinda nabiz ve solunum degerleri oldugunu anliyorum yanindaki sekillerden. Dusuncelere daliyorum..

An itibariyle evlerinde ne ruyalar gorduklerini merak ettigim pek cok insan, o odaya ilk girdigim an sukunetlerine sastigim insanlar. Kimse agzina almak istemese de hepsinin derinliklerinde hissettigi tezati su an onlarla paylastigimi hissediyorum. 2 3 saniye araliklarla baktigim o ekran o sayi oyunlari. En buyuk korkum o sayilarin ayni noktada bulusmasi. Artik birbirinin bir kati olamamasi... Peki ya istedigimiz? Acili cagrilarin derinligimize islediklerinden cikardigimiz kadariyla...? "Yerinde olsaydim..." seklinde baslayan binbir cesit cumle ve aslinda.. bir an once o sayilarin birbirini bulmasi! Acilarin bitmesini istemek, o korkuyla yuzlesmek istemek..

Sabaha dogru ufak da olsa bir gulumseme gordugumu zannettim ve son gorevimi tamamladigimi hissettim..

En kolay yontemimiz en buyuk tezatimiz olmustu. Baska bir secenegimiz de yoktu. O gece korkularimla yuzlesemedim. Ama fazla surmedi..

Ruhu sad olsun..

Secret Garden - Pastorale

No comments: